Δημιουργείται μια νέα νομενκλατούρα σοβιετικού τύπου.

Έχουμε πει κατ’ επανάληψη ότι το μεγάλο πρόβλημα του πολιτικοκοινωνικού συστήματος στη χώρα μας είναι το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα κινείται αυτόνομα σε σχέση με την κοινωνία και αντί να ακολουθεί την κοινωνική δυναμική, τις κοινωνικές ανάγκες και τις κοινωνικές επιταγές, εκείνο, πατώντας πάνω στο ισχύον συνταγματικό θεσμικό καθεστώς, κινείται εντελώς ανεξάρτητα και αυτόνομα. Έτσι αντί η κοινωνία να καθοδηγεί το πολιτικό σύστημα εκείνο καθοδηγεί την κοινωνία και την εκμεταλλεύεται προς όφελος των συμφερόντων που επενδύουν πάνω του.

Ένα απτό παράδειγμα για να γίνει αντιληπτό αυτό από τον καθένα είναι ο τελευταίος ανασχηματισμός. Αν το πολιτικό σύστημα ακολουθούσε τις κοινωνικές επιταγές θα έπρεπε να δημιουργηθεί μια ολιγομελής λιτή κυβέρνηση, άλλωστε δεν κάνει και τίποτα, απλά εκτελεί τις εντολές της τρόϊκας. Για να μην πούμε ότι θα έπρεπε να περικοπούν οι μισθοί του πρωθυπουργού, των υπουργών και των βουλευτών και να προσλαμβάνονται μόνο άμισθοι σύμβουλοι και διάφοροι άλλοι βαστάζοι και κλακαδόροι. Εδώ όμως τι βλέπουμε; Βλέπουμε το ακριβώς αντίθετο.
Η κυβέρνηση αυξήθηκε λες και πρόκειται να κυβερνήσει την κοσμοκράτειρα χώρα του πλανήτη. Αυξήθηκαν οι υπουργοί, οι αναπληρωτές, και οι υφυπουργοί και φυσικά αυξάνονται αντίστοιχα οι φρουροί, οι σύμβουλοι, οι παρατρεχάμενοι, οι λιμουζίνες κ.λ.π. Το κόστος λειτουργίας μιας άχρηστης και αμφιβόλου νομιμοποιήσεως κυβέρνησης αυξάνεται αλματωδώς, χωρίς έστω να εξαγγελθεί μια περικοπή στους μισθούς όλων αυτών των τόσο «σημαντικών» για τη ζωή μας προσώπων. Έστω για λόγους συμβολισμού και συμπαράστασης προς τη δοκιμαζόμενη κοινωνία. Δεν φτάνει μόνο αυτό αλλά και ο αριθμός των συμβούλων, ντόπιων και ξένων αυξάνεται και αυτός με μεγάλους ρυθμούς. Και ακόμα, όλο αυτό το κατασκεύασμα μεταφέρεται εδώ και εκεί για να συνεδριάζει σε διάφορες περιοχές με κόστος και έξοδα μετάβασης, υπερωρίες και αμοιβές εκτός έδρας.
Βλέπουμε λοιπόν ότι δημιουργείται μια νομενκλατούρα σοβιετικού τύπου, μακριά από κάθε κοινωνική ανάγκη, κοινωνική επιταγή και κοινωνικό συμβολισμό, σε μια σκληρά δοκιμαζόμενη κοινωνία. Είναι αντίθετο προς την κοινή λογική, τη στιγμή που αυτή η κυβέρνηση έκοψε τις στρατιωτικές παρελάσεις για να μην καταναλώνονται καύσιμα, έκοψε τα επιδόματα των ιπταμένων της πολεμικής αεροπορίας υποτίθεται για οικονομία, έκοψε τα κομπιούτερ από τους μαθητές, αλλά και πολλά άλλα, την ίδια στιγμή η ίδια να αυξάνει το κόστος της δικής της λειτουργίας.
Πρέπει λοιπόν να υπάρξει άμεσα ένα άλλο Σύνταγμα που θα δένει δημοκρατικά τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος πάνω στις κοινωνικές επιταγές και θα το αναγκάζει να ακολουθεί τις κοινωνικές ανάγκες.

Αν δεν αλλάξει το πολίτευμα, όσες αλλαγές και να γίνουν στο Σύνταγμα αυτές θα είναι προς το συμφέρον της ολιγαρχίας.

Διότι τις αλλαγές αυτές, αν τι κάνουν, θα τις κάνουν οι ίδιοι οι πολιτικοί, οι οποίοι γνωρίζουμε πολύ καλά τι δημοκρατικές ευαισθησίες έχουν.
Το μέλλον είναι στην Αμεση Δημοκρατία. Μόνο όταν θα αποφασίζουμε όλοι από κοινού, θα πάμε μπροστά.
Τώρα έχουμε αφήσει 300 άτομα, να κάνουν κουμάντο δέκα εκατομμύρια ανθρώπους.
Και μάλιστα 300 άτομα που ζουν το μύθο τους δημοσία δαπάνη, χωρίς να γνωρίζουν τίποτα για τις ανάγκες του κόσμου.
Η μεγάλη αλλαγή που θα μας πάει στο μέλλον με ασφάλεια και αξιοπρέπεια έχει όνομα.
Λέγεται Άμεση Δημοκρατία. Είναι το μέλλον.