Γ. Παναγιωτακόπουλος: "Είμαστε δημοκρατικοί στο λόγο και αυταρχικοί στην πράξη".

Τι σχέση έχει το ΠΑΣΟΚ του σήμερα, με το ΠΑΣΟΚ του τότε. Τι σχέση έχουν οι πολιτικές που υποσχεθήκαμε με τις πολιτικές που ασκούνται; Συμβαδίζει ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία με την παρουσία της Τρόικα στην Ελλάδα;


Η κοινωνική απελευθέρωση μπορεί να επιτευχθεί με τους πολίτες σε κατάσταση οικονομικού μαρασμού, με την εκτίναξη της ανεργίας, με την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, με την αποκρατικοποίηση του κράτους;


Η Κυβέρνηση, δυστυχώς, παραδόθηκε αμαχητί στις άγριες διαθέσεις των πιο σκληρών μονιτεραστικών κύκλων της Ευρώπης, με τη βοήθεια των δούρειων ίππων που χρησιμοποιήθηκαν στο εσωτερικό της.


Ο δρόμος για το σοσιαλισμό, μετατράπηκε σε επικίνδυνο μονοπάτι, με μόνιμα θύματα αυτούς που ποτέ δεν έφταιξαν, αυτούς που πάντοτε μας στήριξαν, αυτούς που εναπόθεσαν τις τελευταίες τους ελπίδες για μια αξιοπρεπή ζωή σε μας.


Γι' αυτό ιδρύθηκε άραγε το ΠΑΣΟΚ; Γι' αυτό στρατευτήκαμε; Γι' αυτό παλέψαμε; Ζούμε έναν παραλογισμό που όμοιό του στην πολιτική δεν έχω βρει πουθενά.


Ζούμε στην Ελλάδα της λεκτικής αναμόρφωσης και της πολιτικής σύγχυσης. Διακηρύσσουμε τις προθέσεις και τα οράματά μας για μια νέα Ελλάδα και ταυτόχρονα διαλύουμε ό,τι έχει μείνει από τις δομές του κοινωνικού κράτους και τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών.

Θέλουμε να φτιάξουμε μια Ελλάδα της ευημερίας και της δημιουργίας και ωθούμε τους πολίτες στη φτώχεια, στην αναξιοπρέπεια και στο μαρασμό.


Συντρόφισσες και σύντροφοι, πώς θα δικαιολογήσεις στο συνταξιούχο των 524 ευρώ ότι όντως έπρεπε να υποστεί τη μείωση του ισχνού εισοδήματός τους σε 294 όταν ακόμη και σήμερα ζητούνται οι έχοντες που φοροδιαφεύγουν συστηματικά; Και για του λόγους το αληθές, εδώ έχω τη σύνταξη της μάνας μου. Και θέλω να ρωτήσω τους συντρόφους που παίρνουν τις αποφάσεις, αν οι μανάδες τους ζουν με 294 ευρώ. Θα το καταθέσω στο Προεδρείο.

Πώς εξηγείς στον εργαζόμενο ότι η μείωση εισοδήματός του ήταν ο καλύτερος τρόπος για ν' αντιμετωπίσεις την τραγική οικονομική κατάσταση; Μα εσείς, σου λέει, αφήσατε 9 μήνες ακέφαλα τα δημόσια νοσοκομεία, τους δημόσιους Οργανισμούς παρατείνοντας τη ζωή σε αυτούς που πρωταγωνίστησαν στο πάρτι της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας.
Τι θα πεις στον δημόσιο υπάλληλο, ότι «σου κόψαμε 3 περίπου μισθούς αδιαφορώντας για τις ανάγκες σου, τις υποχρεώσεις σου, τις δυσκολίες της καθημερινότητας γιατί μας διέταξαν οι ξένοι οικονομικοί επιτηρητές», όταν για τα έσοδα χρειάστηκαν τουλάχιστον 11 μήνες για να γίνουν οι στοιχειώδεις αλλαγές που δεν έχουν ακόμα υλοποιηθεί στις Διευθύνσεις των ΔΟΥ; Που ακόμα ψάχνουν για να βρουν τι θα εισπράξουν;
Τι θα πεις στον επιχειρηματία, στον έμπορο, στο βιοτέχνη, στο μικρομεσαίο που αδυνατεί να τα βγάλει πέρα; Ότι η αύξηση του ΦΠΑ που δε θα την κάναμε συρρικνώνει την κίνηση, ότι οι αυξήσεις περιορίζουν την αγοραστική δυνατότητα των καταναλωτών και ότι η αδυναμία του κράτους να τους στηρίξει ουσιαστικά τους οδηγεί σε σίγουρα λουκέτα;
Τι θα ψιθυρίσεις στους νέους και στις νέες όταν τα ποσοστά ανεργίας και ανασφάλειας εκτινάσσονται σε δυσθεώρητα ύψη και νιώθουμε περήφανοι όταν στους νέους κυριαρχεί η εντύπωση ότι η χώρα μας δε μπορεί να διασφαλίσει το μέλλον τους, που τους οδηγεί σε μια νέα μορφή μετανάστευσης;